فوتبال در انگلیس قصه‌‌ای جادویی دارد. برای بیش از یک قرن است که شنبه‌ها روز فوتبال است. در ابتدای قرن بیستم شنبه‌ها روزی شد که انگلیسی‌ها، دشواری‌های روزمره، هوای ابری و مرارت زندگی با درآمد‌های ناچیز را فراموش می‌کردند و روی سکوها، کسالت روزگار را به فراموشی می‌سپردند. اما این فقط مختص طبقه کارگر بود، طبقه متوسط و پر درآمد به تنیس و اسب‌دوانی گرایش داشت. در آن سالها مثل امروز فوتبال پرطرفدارترین ورزش انگلستان نبود طوری که تا مدت‌ها مسابقات صبح و ساعت ۱۱ برگزار می‌شد! به چه دلیل؟ چون خود بازیکنان و کادر فنی تیم‌ها عصر‌ها به همراه مردم برای دیدن مسابقات قایقرانی می‌رفتند!
برای انگلیسی‌ها فوتبال همیشه یک عشق و تفریح باقی ماند. عشقی که از درب منزل و شهر و محله آنها شروع می‌شد. برای آنها تیم شهرشان اولویت داشت و برای همین است که تیم ملی انگلیس هرگز به محبوبیت هیچ یک از باشگاه‌های انگلیسی در بین مردم نرسید.
"با دخل و تصرف از کتاب روزی روزگاری فوتبال، نوشته‌ی دکتر صدر"
